"A Rosalía" de Curros

Do mar pola orela 
mireina pasar, 
na frente unha estrela, 
no bico un cantar.
E vina tan sola 
na noite sin fin,
¡que inda recei pola probe da tola 
eu, que non teño quen rece por min!

A musa dos pobos
que vin pasar eu,
comesta dos lobos, 
comesta se veu...
Os ósos son dela 
que vades gardar.
¡Ai, dos que levan na frente unha estrela! 
¡Ai, dos que levan no bico un cantar!